Özet

Özet

Tip 2 diabetes mellitusu (DM) olan hastalarda solunum fonksiyonlarını değerlendirmek amacıyla çalışmamıza 25 tip 2 diyabetik hasta [yaş ortalaması 55.6±9.9 (33-68), ortalama diyabet süresi 9.4±7.5 yıl (0-30); 20 kadın, 5 erkek] ile 10 sağlıklı kişi [yaş ortalaması 46.8±10.4 (33-65); 6 kadın, 4 erkek] kontrol grubu olarak alındı. Olgulara solunum fonksiyon testleri (SFT), arter kan gazı analizi (AKGA), alveolo-kapiller membran permeabilitesi ve bölgesel ventilasyon dağılımını değerlendirmek amacıyla Tc-99m DTPA aerosol inhalasyonu ve Tc-99m MAA ile perfüzyon sintigrafisi uygulandı. Diyabetik olguların akciğer volümleri, akım hızları ve AKGA değerleri normal sınırlarda bulundu. Mikroanjiyopatisi olan olguların HbA 1 c ve PaCO2 değerleri, mikroanjiyopatisi olmayan gruba göre daha yüksek bulundu (p<0.05). Mikroanjiyopatili olguların maksimum inspiratuar basınç (PI max) düzeyinde azalma saptandı (p<0.05). HbA 1 c düzeyi %8’in üzerinde olan kötü glisemik kontrollü olgularda, PaCO2düzeyinde hafif artış (p<0.05); CO difüzyon kapasitesi (DLCO) ve DLCO %’de azalma olduğu görüldü (p<0.05). Alveolo-kapiller membran permeabilitesinin Tc-99m DTPA aerosol sintigrafisi ile değerlendirilmesinde, diyabetik olgularla kontrol grubu arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Ancak DM’li hastaların ve komplikasyonları olan grubun, her 2 akciğer üst lobların klirens hızlarının daha yavaş olduğu (T1/280 dk); komplikasyonları olan olguların her 2 akciğer ve total akciğer klirenslerinde uzama olduğu gözlendi. Diyabetik olguların bölgesel ventilasyon ve perfüzyon dağılımının incelenmesinde, mikroanjiyopatisi olan beş olguda daha çok alt loblarda küçük subsegmenter ve nonsegmenter perfüzyon defektleri izlendi. Sonuç olarak, SFT’de ve akciğer inhalasyon perfüzyon sintigrafisinde diyabetin süresi, metabolik kontrolün derecesi ve pulmoner mikroanjiyopati ile ilişkili hafif düzeyde değişiklikler oluştuğu düşünüldü.