Özet

Özet

Çalışmamızın amacı; T-parçası ile weaning denemesi sonrası ekstübe edilen hastalarda sonucu öngörmede kullanılan parametrelerin etkinliğini, weaning sürecine bağlı komplikasyonların sıklığını ve başarısızlık nedenlerini belirlemektir. Çalışmaya üç farklı yoğun bakım ünitesinde takibi yapılan, en az 24 saat süreyle yapay solunum uygulanan, 2 saatlik T-parçası denemesi sonrası ekstübe edilen 56 hasta alındı. Reentübasyon sıklığı % 32.1, ortalama reentübasyon zamanı 16,50±14,46 saatti. Hastalığın devamı weaning girişiminde başarıyı anlamlı biçimde azalttı. Solunum hızı(f)/tidal volüm(VT) oranı<105 olması weaning başarısını artırdı. T-parçası öncesi yapay solunum sırasında ölçülen havayolu basınçlarının başarılı grupta (peak basıncı (20,21±4,07 cmH2O) ve plato basıncı (9,50±2,09 cmH2O)), başarısız gruptan (peak basınç (23,89±5,06 cmH2O), plato basıncı (11,67±2,63 cmH22/FiO2, maksimum inspiratuar basınç (MİP), VT, kalp atım hızı, solunum hızı, albumin düzeyi, hemoglobin miktarı weaning sonucunu öngörmede etkin bulunmadı. Başarılı gruptaki hastalardaki mortalite oranı (%5.3) ile kıyaslandığında, başarısız gruptaki mortalite oranındaki artış (%38,9) ileri derecede anlamlı bulundu. Weaning sürecine bağlı saptanmış komplikasyon oranı %1.7 oldu. Weaning girişimine bağlı mortalite oluşmadı. Reentübasyonun en sık sebebi hipoksemik solunum yetersizliği iken (%39), üst havayolu obstrüksiyonuna yol açan sebepler %17 oranındaydı. Sonuçta; altta yatan hastalığın devamı weaning başarısızlığını arttırır. Reentübasyon weaning sürecine hazır bulduğumuz hastalarda sık karşılaştığımız bir sorundur. Üst havayolu obstrüksiyonuna yol açan sebepler weaning başarısızlığında önemli yer tutar. Reentübe hastalarda mortalite artmaktadır. weaning sonucunu öngörmede en yararlı parametrelerden biri f/ VT oranıdır.