Özet

Özet

Amaç:

 Pulmoner emboli (PE) pulmoner arteryel yatağın tıkanması sonucu gelişen yaşamı tehdit eden ama potansiyel olarak geri dönüşlü kardiyovasküler bir acil durumdur. Çalışmamızda; yüksek ve orta riskli PE tanısı konulan ve trombolitik olarak streptokinaz uygulanan hastalarda; semptomları, klinik ve demografik özellikleri, tedavi yanıtını, hastane içi ve taburculuk sonrası 30 günlük mortaliteyi değerlendirmeyi amaçladık.

Gereç ve Yöntem:

 Çalışmamıza Aralık 2006-Aralık 2009 tarihleri arasında hastanemiz koroner yoğun bakım ünitesinde akut PE tanısı ile takip edilen toplam 31 hasta dahil edildi. Bu hastaların 26'sına streptokinaz ile trombolitik tedavi uygulandı. Geriye kalan 5 hastaya da standart heparin tedavisi uygulandı.

Bulgular:

 PE tanısı, klinik, labaratuvar özellikleri, spiral anjio bilgisayarlı tomografi (BT) ve ventilasyon-perfüzyon sintigrafisi yöntemlerinin değerlendirilmesi ile konuldu. Yirmi dokuz hastada spiral anjio BT ile pulmoner vasküler yatakta trombüs gösterildi. Olgularımızın 26'sına trombolitik ajan olarak streptokinaz uygulandı. Hastalarımızın dördünde streptokinaza bağlı kanama komplikasyonu gelişti. Dört hastada da yatışı esnasında solunum ve dolaşım yetmezliği nedeni ile exitus gelişti.

Sonuç:

 Trombolitik tedavi özellikle yüksek riskli hastalarda hayat kurtarıcıdır. Günümüzde FDA (Food and Drug Administration) ve ESC (European Society of Cardiology) tarafından trombolitik olarak alteplase önerilmektedir. Ancak çalışmamızda; hastanemiz imkanları, hastaların düşük sosyoekonomik düzeyi ve sosyal güvencelerinin olmaması gibi nedenlerden dolayı streptokinaz uygulanmıştır. Mortalitemiz alteplase ile yapılan çalışmalar ile benzer; major kanama oranlarımız alteplase ile olandan daha az idi. Çalışmamız pek çok çalışma ile parelel olarak etkinlik ve güvenirlik açısından alteplase ile streptokinazın eş olduğunu göstermiştir. Bu nedenle ülkemiz gibi gelişmekte olan ülkelerde, hem tedavi maliyetlerinin azaltılmasında hem de tedavi etkinliğinde streptokinaz çok önemlidir. (Tur Toraks Der 2012; 13: 6-10)