Özet

Özet

Amaç:

 Mortalitesi ve insidansı yaşla birlikte artış gösteren pulmoner emboli (PE), son yıllarda tanı yöntemlerindeki gelişmelere rağmen, özellikle yaşlılarda tanı konulması zor bir hastalık olmaya devam etmektedir. Bu çalışmada amacımız PE klinik seyrini yaşlı ve genç hastalarda karşılaştırmalı olarak değerlendirmek, risk ve prognozu belirleyen parametreleri inceleyerek mortalitenin azaltılmasına katkıda bulunmaktır.

Gereç ve Yöntem:

 Çalışmamıza PE tanısı alan 141 hasta alındı. Hastalar <65 yaş (genç grup) ve ≥65 yaş (yaşlı grup) şeklinde iki gruba ayrılarak klinik özellikler, laboratuvar ve instrumental bulgular açısından retrospektif olarak değerlendirildi.

Bulgular:

 Her iki grupta da en sık görülen risk faktörleri immobilite ve yakın zamanda geçirilmiş cerrahi girişimdi. Göğüs ağrısı ve hemoptizi görülme sıklığı yaşlı hastalarda anlamlı düşük düşük bulunurken, taşikardi yaşlı hastalarda daha sık görüldü (sırasıyla p<0.001, p=0.013, p=0.047). Masif PE'li olgularda D-Dimer düzeyi ve elektrtokardiyografi (EKG) skoru masif olmayan PE'li olgulara göre anlamlı yüksekti (sırasıyla p=0.01, p<0.001). D-Dimer ve kardiyak troponin düzeyleri ile EKG skoru hastanede ölümün gerçekleştiği hastalarda yaşayanlarla karşılaştırıldığında anlamlı yüksek bulundu (sırasıyla p=0.02, p=0.018, p=0.008).

Sonuç:

 Pulmoner emboli'nin yaşlı hastalarda atipik klinik bulgularla seyredebilmesi nedeniyle, tanı için öncelikle yüksek klinik kuşku gerekir. Hastalığın ağırlık, risk ve prognozunu erken dönemde belirleyebilecek parametrelerin kullanılması ile uygun tedaviye daha erken başlanarak mortalitenin azaltılmasına katkıda bulunulabilir. (Tur Toraks Der 2010; 11: 160-6)